Wat heeft kaartlezen met muziek te maken? Hoe kom ik daar nu weer op… Och, Das niet zo moeilijk hoor. Het magische scherm van de computer flikkerde en flitste onzichtbaar snel onder de aanrakingen van mijn rechterhand, toen ik gistermiddag mogelijke routes zat te bekijken op het ding. Voor mij een complexe aangelegenheid, door de wirwar van tekentjes die zich voor me openbaarden. Ik denk in plaatjes en beeldjes. Plots klonk het melancholieke “Imagine” van John Lennon door mijn kop.Wat is dat mooi! Ik doe niet anders, maar ’t leidt wel af. In gedachten zie ik mijn vroegere meesters en juffen woelend en badend in het zweet wakker worden in hun gerieflijke beddestee, bij de gedachte aan mijn persoontje. Mijn beeldend denken zorgde voor mijn eigen visualisatie, bij de didactische middelen door hen ingezet, van mij een modelleerling te kneden. Onbegonnen werk dus hihi. Terug naar mijn cartografie nu. Ik wil hoogtes zien, afstanden en klimpercentages. De reis op mien fietse probeer ik ondanks de afstand toch zo gemakkelijk mogelijk te maken. Tot mijn schrik zag ik een akelige puist verschijnen, die de naam Gotthardpas droeg. De schrik enigzins voorbij denk ik inmiddels in mogelijkheden.Sinds er enige tijd terug een eenzame fietser is gesignaleerd bovenop dit ruige gesteente, bestaat de wetenschappelijk onderbouwde stelling dat er aan beide zijden van deze berg fietsers in het wild leven. Ik stel me zo voor dat ik dat wel eens verder ga ondezoeken.