Tuut..tuut..tuut.. verkeerd verbonden, of verkeerd gekozen. We herkennen het vast wel. Een enkel cijfertje wat zorgt voor miscommunicatie tussen zender en ontvanger. Zelf ben ik wel eens aandachtig toehoorder geweest van iemand aan de andere kant van de lijn, die vol enthousiasme een betoog hield over de heilzame werking van hormoonpreparaten, op het moment dat mijn hormoonspiegel nogal beslagen was. Netjes uit laten praten is mijn devies in dit soort situaties. Ook het geschrevene wil nog wel eens zorgen voor Babylonische tekstverwarring. Een enkele punt of komma kan verstrekkende gevolgen hebben, of op zijn minst voor onbegrip zorgen. Heren beeldschermfabrikanten; hier ligt een schone taak! Ik pleit voor het Emo-scherm. Een al naar gelang van het moment oplichtend scherm, verwijzend naar de beleefde emotie van schrijver. Verzint u zelf maar wat leuke kleurtjes. Dat wordt een kaskraker (ik loop aardig binnen). Ik wordt ook met enige regelmaat verkeerd begrepen naar het schijnt. Met enige twijfel moet ik dat erkennen. Want ik bedoel het goed. Maar dat is nu juist mijn manco, zeg maar de makke. Enkele zinnetjes geschreven, of woordjes uitgesproken verbeelden blijkbaar niet de essentie van mijn verbeelde emotie op dat moment. Ik trek mijn boetekleed hiervoor aan…………. Zo dat staat me goed, maar ’t knelt wel iets. De hiervoor beschreven situatie was ook gisteravond wederom voorgevallen. Reden dat ik de slaap maar moeilijk kon vatten. Hoewel ik draaiend van links naar rechts, in gedachten verzonken en met mijn mond vol tanden lag, zag ik toch de poëzie bij het ontwaken weer voor me.
Met een vriendelijke lach vanachter glas,
lag mijn gebit te schateren dat het nogal vroeg was.
Zo, dat is toch mooi geschreven vind u niet? Ik probeer het van de zonnige kant te zien zak maar zeggen. Ben ook niet haatdragend. Dat combineert niet met het boetekleed. We zouden het allemaal eens iets vaker uit de kast moeten trekken.
©J.G. Boomsma