De wind gierde om de torens van de kathedraal van de motorsport. Van horen zeggen is heel even overwogen de rijrichting om te draaien zelfs, maar dan zou er op de andere kant van het circuit weer sprake zijn van het zelfde euvel. ’t zou ook voor wat verwarring hebben gezorgd bij de toeschouwers. Maar wat een wind gisteren. Gelukkig is die wat gaan liggen en schijnt het zonnetje nu. Misschien vandaag even een stukkie rijden in aanwezigheid van de nieuwe stuurgenoot, het Mio navigatiekassie. Hoe dan ook, ontkwam ik er niet aan mij met een stukje door mij vaak vergruisde techniek te laten bijstaan. ‘k heb er een haat – liefde verhouding mee. Het ene moment kan ik het wel achter het behang plakken, terwijl ik er op ander momenten uren liefdevol naar kan zitten te staren. Liefdevol is ook de blik die ik mijn vriendin toewierp (ze kon hem nog juist ontwijken). Zij is degene geweest die me wees op de Mio, maar middels de door mij toegeworpen blik gelijktijdig wist hoe laat het was (ja er zit ook een klokkie in), maar zich gedienstig aanbood het ding te programmeren. Door middel van een soort infuus in de vorm van een snoertje kan men een connectie maken met de grote computer. De grap is dat die twee dan gaan samenwerken, dat staat op de doos. Ik noem dat al gauw samenspannen, dus niks voor mij. Ik geloof al lange tijd niet meer in wat op dozen staat, sinds ik als kind bijna geëlektrificeerd ben en bijna mijn hele familie dakloos heb gemaakt tijdens een slaapkamersessie met mijn elektrodoos. Na dit experiment bracht dezelfde fabrikant ook griezeldozen uit, waarop hij wel een foto van mij wilde plaatsen geloof ik, maar dat weet ik niet zeker meer. Maar goed, de navigatie. Tis klaar inmiddels, althans denk ik te weten hoe een route te maken en deze over te zetten. Kostelijk vind ik, temeer omdat ik zodoende de firma G niet nog rijker hoef te maken door eerst voor grof geld een systeem te kopen van hen en dan nog eens opgezadeld wordt met een truc om kaartmateriaal aan te schaffen met dezelfde waarde als van het apparaat. Nou ja, kaartmateriaal, een stukje plastic met wat kopersoldeersels. Misbruik maken van exclusiviteit noem ik dat. ’t staat in geen verhouding met het geleverde, vind ik. Menig fabrikant heeft hierdoor het onderspit moeten delven. Mocht u de komende dagen niets van mij vernemen, dan kan dat te maken hebben met exploratiedrift van mij, waardoor ik tijdelijk onvindbaar ben. Maar vrees niet, ik weet de weg wel. Fijne zondag allen.
© J.G.Boomsma