Pictures of Lily. Van wie..? Van The Who natuurlijk. Het moet “67 of “68 zijn geweest toen dit mooie nummer krassend en met andere atmosferische geluiden uit mijn eerste eigen radio kwam. Een WEGA. Het apparaat was door mijn ouders vervangen voor een heus stereomeubel en had zodoende een plekje op mijn kamertje gekregen. De geluidsdrager had wit ivoren drukknoppen en een uit de kluiten gewassen draaiknop, waarmee ik radio Monte Carlo en radio Caroline kon opzoeken via de middengolf. En een zachtgroen oplichtend zgn. kattenoog, wat ik nogal magisch vond, zoals alle elektronica voor mij was, getuige de ontplofte elektrodoos. Om batterijen te besparen had ik nl. enige maanden daarvoor middels een experiment een kluwen fijne draadjes in het stopcontact geprikt. Met als schokkend gevolg een rechtopstaande haardos en een plots naargeestig, donker huis. Electric Light Orcestra kwam enige jaren daarna via een iets moderner apparaat mijn kamer binnen. Dat was ook mooi. Nu staat er een ander stuk elektronisch vernuft in de huiskamer. Met luidsprekers die net als de oude WEGA op kunnen lichten ( maar dat moet ik nog uitvinden) en een bass waarmee ik eventueel bezoek kan ontdoen van toupets en andere haarstukjes. Benieuwd hoe de musical Hair nu klinkt. Was destijds Mamma’s pantoffel mijn afstandsbediening, nu is het slechts voldoende, om via een druk op een van de honderden knopjes (zgn. buttons), mijn kamer tot stiltecentrum te creëren. Stil is het ook wanneer ik het boekwerk wat Users Manuel heet tussen de kilometers snoeren en draden zie liggen. Maar nu even niet. Bird on a wire van Joe Bonamassa speelt. Fijn weekend allen.
© J.G.Boomsma