Juist toen ik vanochtend het plan had opgevat maar eens discreet bij de drogisterij te informeren naar periodiek verband voor Indy, lijkt de loopsheid (rare term eigenlijk) op haar einde te lopen. Hiermee komt er gelukkig ook bijna een eind aan mijn zorg dat ze in de poten zou vallen van loverboy’s en andere door hormonen op hol geslagen reuen. Om te ontkomen aan die woeste hordes is mijn conditie de afgelopen dagen aanzienlijk verbetert. Voor Daisy, mijn kruising Labrador/ Argentijnse dog heb ik mij eens een heus ongesteldheidsbroekje laten aan praten. Een klein lapje stof, voorzien van allerlei bandjes en een uitsparing voor de staart van ’t arme beest. Bezweet, maar voldaan keek ik na een half uur naar het resultaat. Hoewel Daisy volgens haar kritische blikken minder voldoening leek te hebben. Binnen een paar uur had het modieuze kledingstuk “speciaal voor uw hond!” het model aangenomen van een string, waarvan het lapje stof ontbrak en wat in slordige rafels over de vloer lag. Dat was geen succes. Nee, dan toch maar de natuur op haar beloop laten en haar laten blijken dat ik zeer op haar gesteld ben. Een extra knuffeltje hier en koekie daar en af en toe even zachtjes over het buikie wrijven. Toch wel een bijzondere periode. Fijne dag allen.
© J.G.Boomsma