Als losse fragmenten dwarrelden de beeldjes van de voorbije dag gisteravond weer door me heen. De schaduwen van de waxinelichtjes op het behang speelden daarbij hun eigen spel. Die liet ik lekker spelen. Ik beleefde opnieuw, hoe ik met een voor mij bijzonder iemand tegen de straffe wind in fietste, einddoel Westerbork. De bult bij Loon, Balloo, Rolde, Ekehaar, Eleveld, Geelbroek en dan “Het grote zand” aan onze voeten zien liggen. Bij de beelden van die vlakte hoefde ik geen ondertiteling te maken. Stilte past wanneer de natuur spreekt. Ik wist van de Hooglanders verderop, maar de koebeesten die we net buiten Geelbroek zagen liggen had ik nog nooit in levende lijve gezien. Herefords. 400 en meer kilo wegende koeboe’s met een grappig permanentje. Als wilde ze me haar imposante lichaam tonen ging ze staan en draaide ondeugend haar achterwerk naar me toe. Hierbij vroeg ik me bezorgd af welke vervelende gevolgen het zou hebben wanneer ze last van plotselinge winderigheid zou krijgen. Dan zou ik er gekleurd op staan vreesde ik. Maar dat gebeurde niet hoor, ze was wel opgevoed. Verderop stond de Schotse hooglanderfamilie zoals verwacht in vrijheid te grazen. De nog geen jaar oude kalfjes liepen al eigenwijs rond, terwijl de stier van het gezelschap natuurgrazers schijnbaar stoïcijns, maar nauwlettend onze bewegingen gadesloeg. Daar moest je maar geen woorden mee krijgen, dan zou het leven er als een doedelzak uit gaan zien. Dacht ik. Langs het voormalige kamp fietsend koers gezet richting Grolloo. Even uit de broek en van de meegebrachte koffie en thee genieten, net voor Amen. Zittend op een bankje zien hoe de sparren in de verte een natuurlijk gordijn vormden. Op weg naar Grolloo eerst door Amen. Een schitterend plaatje in het Drentse boek. Er buiten voelen hoe de wind in de rug de wielen sneller deed draaien. ’t werd al wat later. En dan Grolloo. Boerderijen en de Blues van Cuby… Buiten ’t dorp een paar tandjes er bij en op huus an. Het werd kouder. En ja, ’s avonds thuis beeldjes bijeen rapen. Op de achtergrond speelde “Window of my eyes”. Zo mooi.
©J.G. Boomsma