Daar ben ik klaar mee. Wellicht een wat ongewone openingszin die vraagt om nadere uitleg. Wel, eveneens wat ongewoon, ik bedoel eigenlijk dat ik mijn te rijden route in het snotje heb. Ongewoon in die zin, dat ik in omgekeerde volgorde te werk ben gegaan. Dames/heren pedalisten, mag ik na de lachsalvo’s van u even wat aandacht? Nou dan. Ondanks dat mijn enige klimervaring bestaat uit die van de loodzware beklimming van het plaatselijke viaduct, heb ik me toch in vijfendertig jaar als toerist op de hoogte kunnen stellen van de stijgingspercentages in Zwitserland. Zij het altijd per automobiel. Met behulp van kaartmateriaal van Veloland Schweiz is voor mij de noord-zuid route (Bazel-Chiasso) als meest mooi/ideaal gekozen. In dit ritje van (schat ik) vijf dagen zijn achtereenvolgens de Gotthard pas en de Monte Generi het zwaarst qua beklimming.
Voor de rit door Duistland heb ik na lang wikken en wegen de Rijnroute gekozen. Hij is het meest vlak en voert langs schitterende historische dorpen en steden. Hoewel ik weliswaar de linker Rijnoever volg, zal ik af en toe gedwongen zijn een pontje te nemen. De verwarring te boven weet ik inmiddels wat de linker, dan wel rechter Rijnoever is. Stroomafwaarts. Vraag me niet wie dit bedacht heeft. Mochten er wijsneuzen zij die dat bestrijden dan volg ik hem wel van de andere linkerkant hihi. Voordeel van de pontjes lijkt mij overigens dat ik op deze plaatsen mijn sportvoeding en astronauten voer (bedankt Wubbo!) aan kan vullen met Bratwurst en andere olieproducten.
Zo, we hebben het reisje langs de Rijn gehad. Dat brengt ons bij de grens van Nederland. Vanaf Assen fiets ik deels door de achterhoek naar Bocholt (NL). Vlak land dus de eerste dagen. Hier zal ik dan ook proberen een goed daggemiddelde te rijden, teneinde het lagere gemiddelde in de heuvels en later bergen te compenseren. Spannend allemaal hoor.