Dat is weer een subliem idee van mij… Nu zorgt mijn creativiteit wel vaker voor spraakmakende scenario’s natuurlijk. Maar goed, in al mijn bescheidenheid weet ik mijn plaats inmiddels. Voor de sceptici onder ons (daar heeft iedere genius mee te maken), zeg ik ‘ruimt u de kalmeringspillen maar weer op hoor’. ’t valt wel mee. Gaat u maar even rustig zitten.
Om de organisatie van de Tour de France niet in de wielen te rijden (dat geeft opstoppingen), heb ik mijn vertrekdatum even geprikt. In nauw overleg met de ASO’s (Amaury Sport Organisation) uiteraard. De wie…? hoor ik zeggen. Wel, samen met de UCI (Union Cycliste Internationale) organiseert dit gezelschap wielerrondjes. Zij hebben hun eigen agenda zak maar zeggen. Ik kon mijn fietspet wel opeten trouwens toen ik besloten had me te conformeren, zo dat zo mooi heet, aan hun reglementen. Door mijn welwillendheid jegens hen ben ik verplicht vier fietstassen extra, plus een lading grind in mijn broekzakken te vervoeren. Dit ter compensatie van het volgens die regeltjes te lage gewicht van mij als berijder van mien fietse. Nou, jongens mij krijg je niet klein hoor. Dus, alléz, noteert u maar even; Vrijdag 1juli 2016 om 8 uur . Let wel, hierbij heb ik geen rekening gehouden met eventuele vertragingen door wegversperringen van pers en fanfarekorpsen en wegomzettingen die het massaal aanwezige publiek in toom moeten houden. Aangezien de Tour een dag later van start gaat zal dat wel loslopen dunkt me. Nee, ik ben een uiterst tevreden mens nu ik me heb vastgelegd op die datum. Plannen is voor mij nu eenmaal een nogal onwerkelijke en daardoor lastige klus. Ben snel het overzicht kwijt, heb geen ruimtelijk inzicht en ik kan niet goed inspelen op veranderingen. Eigenschappen als doelgericht denken en initiatieven nemen passen net zo min bij mij als een Eskimo in de Sahara. Hoewel dat laatste niet geheel onmogelijk is, als ik de weerberichten de laatste tijd zo beluister. Maar goed, mijn moment van vertrek staat vast en haalt wel wat kou uit de lucht, denk ik. Het geeft in ieder geval rust in die zin, dat ik een richtpunt heb en me verder kan voorbereiden op tijden en plaatsen. Morgen ga ik voor het eerst de druk opvoeren, door een honderdje op tijd te gaan rijden. RPM, ofwel hoeveel omwentelingen en in welk verzet, bij welke hartslag en dergelijke weetjes. Ook hier bestaan leuke gadgets voor, in de vorm van fietscomputers en noem maar op. Deze noviteiten laat ik eerst nog even mijn deur voorbijgaan. Luister naar mijn lijf en kijk wel op de klok. Straks, wanneer ik de nieuwe fiets heb komt de apparatuur wel. Dat zal nog wat worden hihi. Zodra er elektronica en andere moderne technieken de kop op steken bij mij, en het spul niet werkt zoals het moet, ben ik in staat de uitvinder daarvan minder fraaie dingen in het vooruitzicht te stellen. De prullenbak bij mij thuis heeft wel vaker dienst gedaan als verzamelplaats van een met zweet uitgedokterd novum en andere (hulp) middelen , die mij reeds in de verpakking toe (uit) lachten. Het middel is bij mij vaker een kwelling dan een oplossing en komt daarmee ook de veiligheid niet ten goede. In een opwelling van nare gedachten zie ik mij een afslag nemen, wat geen afslag is. Bezig met het programmeren van alle aan mien fietse bungelende apparatuur tijdens een sportieve en bloedstollende afdaling van een versteende alp. Bah, das niet leuk. Heb nog wel wat ideeën. Daar ga ‘k eerst wel even mee verder. Even in de bus kijken.
©J.G. Boomsma