Het leek of ik een druk moment had gekozen de fotograaf met een bezoek te vereren. Het allervriendelijkste meisje achter de toonbank vroeg met een verontschuldigende ondertoon of ik een momentje de tijd had, want het papier was op. Een lief dametje op leeftijd die het zelfde lot was beschoren nam gedwee plaats aan de tafel, waarop glossy bladen lagen met kostbaar uitziende fotoapparatuur. Met enig rumoer schoof zuchtend en steunend een oudere heer naderbij die het wachtende gezelschap kwam versterken. ‘Nou dan moeten we maar even wachten he’ zei dat, terwijl zijn blikken contact zochten met de rest van de clientèle. Aangezien een reactie op die gelaten constatering uitbleef pakte hij enigszins verveeld een der tijdschriften. Het winkelmeisje had ons inmiddels voorzien van een geurig kopje koffie om het wachten iets te veraangenamen. Genietend van het bruine vocht gleden mijn ogen langs de glanzende vitrinekasten waar duur uitziende en ingewikkelde ‘kiekkasten’ in lagen uitgesteld. Een ferme por in mijn ribben maakte me opnieuw bewust waar ik me op dat moment bevond. De heer naast me klopte met zijn fors bemeten wijsvinger op een schaars geklede jongedame in het pontificaal voor hem liggende vaktijdschrift. Zijn handen verraden een lang en werkzaam leven. ‘Hier zou ik nog wel eens mee op de foto willen, maar ja, vergane glorie he’. Zag ik iets van weemoed in zijn ogen? Zonder mij daar verder in te kunnen verdiepen gaf de goede man mij ongevraagd inzicht in zijn medische, nogal technische anamnese. ‘Tja, het kraantje lekt en druppelt na en de rikketik moet af en toe een zetje hebben van mien peesmeker, dus dan weej ’t wel he’. ‘Ach’ probeerde ik vergoelijkend ‘stil blijven staan op de foto en vooraf niet teveel drinken’. Berustend na mijn woorden schoof hij het blad van zich en vertelde dat de kinderen en kleinkinderen nog een foto van hem wilden, want ‘ het zit er bijna op voor me’. De fotograaf verscheen met zijn gezicht om de hoek en riep ‘de volgende graag’. Ondanks dat de man na mij was binnengekomen, liet ik hem voorgaan. De tijd zou worden gevangen in het moment. Even stil staan…