PUFFF… Een van mijn zwakkere punten speelde van het weekend weer op. Initiatief nemen. Zonder er met iemand over te praten, er op hopend dat het daardoor bij die ander niet op zou vallen. Stel je voor als men Jampie door heeft en me daardoor overlaad met (ik geloof dat oprecht!) goedbedoelde raadgevingen. Met dat laatste er bij noem ik, onbedoeld, nog een punt. Het ontbreken van overzicht. Een van mijn sterkere punten speelt dan wel vaak automatisch op. Weglopen. En lopen kan ik. Waarbij ik met dit laatste, nóg zomaar een positief ding aan roer. Er zijn mensen die zelfs dát namelijk niet (meer) kunnen. Die letterlijk en figuurlijk niet meer verder kunnen. Hoe kom je hier zo op Jampie..? Wel, er moet nog het een en ander gebeuren en het liefst in een goede volgorde voor mijn vertrek. Wat voor iemand anders op de Auto-pilot gaat, lijkt voor mij op vliegen zonder stuurknuppel. Ik ben in staat 44 dagen vóór de tocht de tandenborstel in de kofferbak achter op mien fietse te doen, doch de portemonnee achter te laten. Tijd voor STRUCTUUR. Dus is er speciaal voor mij, door veel werk van anderen gisteren een To do lijst gemaakt van dingen en zaken die nog geregeld moeten worden (Thanks Nanda!). Welke dingen moet ik nog aanschaffen.. wat moet ik nog doen.. ‘k ben blij met dit stukje huiswerk. Nu kan ik in mijn eigen dagagenda een soort tijdpaadje maken terwijl er op het A-4 tje ruimte is gelaten dingen af te vinken. Inmiddels ben ik ook in de weer een soort trainingsschemaatje visueel te krijgen voor de laatste zeven weken. Bij toeval, en ik was blij dat te horen van een der broers, zit ik in de goede richting. De laatste week voor vertrek doe ik niet veel meer. Ik bouw af waar ik nu nog volop kilometers maak. Persoonlijk geloof ik dat er in ieder mens een soort geheugenstofje zit. Dit stofje herkent bepaalde lichamelijke reacties, waardoor, mits goed op getraind en ingeslepen, het inspanningssysteem weer in de herkenningsmodus komt. Nadat mijn lichaam die laatste week rust heeft gekregen zal het die week daarop wakker worden en klaar zijn voor de gewenste inspanningen. Maar voor het zover is wachten mij nog een aantal tweehonderdjes. Een klein dorpje in Friesland en eentje in de kop van Groningen staan bovenaan mijn lijstje. Lieve, bijzondere mensen verwachten mij. Nu, nu alles in kolommetjes staat lijkt het op een soort tijdsbestek waar ik de komende weken door heen fiets. Mooi man. Fijne dag allen.
© J.G.Boomsma