En toen was het 1 mei. Deze komende week probeer ik er vijfhonderd kilometer uit te persen. Als ik hier zo achter mijn knoppenbord zit, schuif ik eens even wat heen en weer over de stoel waar van af ik het ding bedien. Das niet niks Jampie.. Nee, dat klopt. Tis niet niks maar valt ook wel weer mee wanneer het wordt uitgesmeerd over zeven dagen. Is het fietsen voor mij altijd een manier geweest rust in de kop te trappen en eentje van puur genot, het laatste jaar zit er een stukje planning achter, of training zo u wilt, al vind ik dat laatste een zwaar woord. Maar goed, er zit natuurlijk wel een idee achter. Mijzelf, mijn lichaam prepareren op hetgeen ik er straks van ga vragen. De laatste twee weken heb ik dat op de Idworx gedaan. Gek genoeg is het vanaf dat moment allemaal wat professioneler geworden. Kekke handschoentjes, een helmpje, vliegen-stof- zonnebril (dus 3 in 1), tis net echt. Maar de snelheden zijn ook wat hoger geworden nu. Met een goede gemiddelde snelheid ben ik de laatste weken vooral bezig het aantal omwentelingen van de trappers constant te houden. 60 á 70 per minuut. En ben ik me echt aan het leren brandstof in te slaan tijdens de rit. Das multitasking 2.0 voor mij. Dus tricky. Best knap en kunstig dat die profs dat gewoon doen tijdens het rijden. Er zijn er bij die met mes en vork eten terwijl het einde van de helling in zicht is. Niets voor mij. Schreef ik laatst al eens over mijn uitvinding van HET afvalsysteem, (de “Pedalo Jampie GT”, patent is aangevraagd) op de fiets, gister werd me eens te meer duidelijk wat sommige wielrenners achteloos en met het snot voor de ogen de natuur in slingeren. Ik wordt daar ook snotterig van. Maar das meer van verdriet. Steeds meer aluminiumfolie verpakkingen van krachtvoer en andere race-Gel’s ontsieren de bermen, bospaden en fietspaden. Das jammer. Ook gevaarlijk. Stel dat ik met ultrasone snelheid over een glibberige isotone substantie de grip van mien fietse verlies. Das niet netjes collega pedalisten, foei. Maar zoals gezegd, fietsen is in eerste aanleg voor mij nog steeds genieten. Van mijn vrijheid en de plaatjes van de omgeving. Daar een balans in zien te vinden, tussen prestatie en helende werking van de velo. Das echt geweldig voor mij. Een fijne en zonnige zondag allen.
© J.G. Boomsma