Het artikel van professor Scherder gisteren vond ik dermate interessant, dat ik het met u wilde delen. Zo herkenbaar, dus geen verwondering in die zin bij mij. In plaats van zelf musiceren is ook luisteren naar muziek voor mij een heilzaam iets. Eigenlijk best wel tegenstrijdig, wanneer ik me bedenk dat drukte om mij heen, bewegingen, geluiden en kleuren mij afmatten. Persoonlijk ervaar ik het doorlopen van een dag of avond aan het eind als Just an other day at the office, of zo u wilt een dag zandzakken sjouwen. Met dit verschil dat ik geestelijk compleet uitgeput ben na zo’n dag. Komt bij dat alle emoties, positief of negatief met terugwerkende kracht een plaatsje zoeken in mijn kop. Geprikkeld Jampie..? ja, zo zou u het kunnen noemen. Gek genoeg ervaar ik dit met lezen en muziek luisteren niet. Dat komt gelijk ‘binnen’. Zoals afgelopen zaterdagavond toen ik een concert van de Koninklijke Militaire Kapel ( de JWF) in het plaatselijke theater mocht bezoeken. Uitgezonderd het effect van de mensenmassa vóór en na afloop (gratis entree, dus druk), was het moment dat de grote gordijnen wegschoven mijn pauzemoment. Wegzakken en niets meer om mij heen dat ‘stoort’. Zelfs het feit dat mijn knieën voortdurend contact zochten met de nek van een cultuursnuiver een plaats voor mij kon op dat moment de pret niet drukken. De architect houdt vast van enige knusheid. Mooi man. De zelfde stilheid ervaar ik trouwens ook in de natuur. Een gezellige kwebbelaar ben ik op deze momenten niet. Reden dat ik ook daar de eenzaamheid vaak verkies boven het in gezelschap (hoe lief dan ook) zijn van anderen. Anders maar voor mij zo gewoon. Ja, ik ben een einzelgänger maar hoe tegenstrijdig dan ook, tegelijk ook een sociaal mensje. Niet contactgestoord dus. Tis gewoon wat druk zo af en toe. Die drukte ontlopen kan echter ook, gelukkig. Dat ga ik straks weer even doen. Met mien fietse er op uit. Niet met de noten op de stang, maar heb d’r wel een paar op zang. Fijne dag allen.
© J.G.Boomsma