De afgelopen dagen heb ik kunnen en mogen gebruiken om eens goed na te denken. Gevolg van dit alles was dat er geen letter op het beeldscherm wilde komen. Toch is er sprake van een zekere opluchting. Alles wat ik de afgelopen tijd heb gedeeld, stond in het teken van aandacht vragen waar ik en helaas zoveel anderen met mijn beperkingen dagelijks mee te maken heb(ben). Ik ben daarin open geweest. Rode lijn van dit alles was en is mijn beslissing; Mijn fietstocht. De opluchting welke ik nu voel komt voort uit mijn oorspronkelijke motivatie voor het hele gebeuren. Alleen dit motief is leidend voor mij. Niet de druk van het hele randgebeuren omtrent alles daar om heen. Het benauwde mij, gaf zorgen, niet voor te stellen druk die de hele onderneming reduceerde tot louter materiële, rationele proporties. Zonde. Alle reacties die ik van u, van familie en bekenden heb gekregen waren steunend en motiverend van aard. Ook, en zeker de mensen die tot nu toe in materiële zin hebben bijgedragen in het welslagen van de start van mijn reis, hebben mij de kracht gegeven er vol voor te gaan. Tegenslagen, waarvan ik er zo veel in mijn leven heb moeten overwinnen tellen niet meer mee. Onoverkomelijke tegenslagen van anderen, die minder geluk hebben door lichamelijk en of geestelijk ongemak sterken mij. Klinkt dat hoogdravend.. is dat een te ideële kijk op het geheel? Niet voor mij. Ook dat gegeven geeft mij juist de kracht door te gaan op de ingeslagen weg. Te vaak heb ik mij de afgelopen periode de kop gebroken óf het idee achter mijn tochtje wel leefde bij de mensen. Ik wil en kan mij dat niet meer afvragen en zie het als een luxe, om vrij te zijn in mijn denken en handelen. Het leeft bij mij, voortkomend uit zuivere motieven. Een ieder die mij in welke vorm dan ook nog kan en wil ondersteunen, dankbaarheid zal zijn deel zijn. Ook daarin sta ik open en vrij. Die vrijheid, is dat niet de kracht door te gaan? Fijne dag allen en tot een volgend moment.
© J.G.Boomsma