‘k probeer te schrijven van verdriet
maar ’t lukt me even niet
gedachten lijken als verdoofd
door ’t alleen zijn in mijn hoofd
‘k weet het was mijn eigen keus
maar ’t lijkt als niet waar, niet heus
ook ik wil delen in ’t mooie van het leven
samen zijn met hen waar ‘k om heb gegeven
maar al die mensen ’t wordt zo druk
en toch ’t gevoel sprak van geluk
kon ik alleen hun aanwezig zijn maar voelen
hun geluiden langs me laten spoelen
in deze kale ruimte voel ik toch de liefde om me heen
dat vult mijn leven, ook als is het maar alleen
© J.G.Boomsma