Vandaag is weer een dag dat ik het even niet meer allemaal weet. Zoveel gedachten door elkaar. Ontelbaar en voor mezelf ongrijpbaar. De uitwerking van mijn gedrag op anderen, weemoedige herinneringen aan hen die anders verdienden, keuzes en de gevolgen daarvan die ik niet zo heb bedoeld. Verkeerd uitgepakt..? nee niet goed verpakt door mij, maar ’t kwam uit een goed hart hoor.. echt! Verkeerd uitgepakt lijkt een excuus, als ligt het aan die ander. Schade veroorzaken en spijt betuigen kan leiden tot herstel. Gevoelens beschadigen en daarna verontschuldigen met “zo was het niet bedoeld” een cliché. Zeker als de uitleg van de juiste bedoeling leidt tot schouderophalen en een mond vol tanden, zoals bij mij. Niemand(!) begrijpt dat… ik ook niet. Soms zou ik willen dat alles en iedereen diep in mij kon kijken. Gewoon voor een dag de rommel opruimen, overzicht creëren en daarna verder kunnen gaan. De ballast weggooien en met een paar simpele attributen verder kunnen gaan, genieten van de mooie dingen die er ook gewoon zijn. Welke..? de (Drentse) natuur, de beestjes, heel veel mensjes, nagenieten van genoten genot en bovenal, dat mijn lichaam me nog elke dag in staat stelt dit te mogen beleven op de manier die mij voor ogen staat. Medelijden met hen die dit niet kunnen vertalen in een helpende hand. Klein geluk bestaat in mijn ogen niet. Tevredenheid is niet meetbaar. Ieder gevoel van dien aard is onmetelijk geluk. Een moment van groot geluk voor dát moment. Ook nu, terwijl de kookpot aan gedachten staat te roken en te borrelen dat het een lieve lust is, redden wat er te redden valt. Het vuurtje er onder laag zetten en zorgen dat de boel niet aan- of nog erger opbrandt. Straks, wanneer de zaak afgekoeld is, nog weer even voorzichtig roeren en zoeken naar de krenten in de pap. Nu op mien fietse, kwetterbekkies zoeken in ’t kale bos. Geluksvogel dak toch ben! Fijne dag allen.
© J.G.Boomsma